| SPIS TREŚCI |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| |
Jan Brożek
Jan Brożek – wybitny matematyk XVII wieku. Ogłosił w języku łacińskim pierwszą rozprawę matematyczną pt. Geodezja odległości bez przyrządów i miejsce nieco niejasne u Polibiusza geometrycznie wyjaśnione przez Jana Brożka z Kurzelowa. W tej pracy podał metodę obliczania odległości dwu punktów, z których jeden jest niedostępny. Wykazał w niej również, że jeżeli koło, kwadrat i trójkąt równoboczny mają ten sam obwód, to największą powierzchnię ma koło, a najmniejszą trójkąt równoboczny. Następnie wydał dzieło Problem geometryczny, w którym wykazuje się na podstawie geometrii prawdziwą i istotną przyczynę, dlaczego pszczoły budują plastry w formie sześciokątnych komórek. Zauważył, że aby pokryć płaszczyznę wielokątami foremnymi, należy zestawić przy jednym wierzchołku albo sześć trójkątów równobocznych, albo cztery kwadraty lub też trzy sześciokąty foremne. Opublikował po łacinie pracę Czy geometrzy więcej aniżeli astronomowie pomagają sprawom publicznym, podając wiele zastosowań praktycznych geometrii. Wydał książkę pt. Arithmetica Integrorum... (Arytmetyka liczb całkowitych). Dzieło obejmuje materiał od działań na liczbach całkowitych do nauki logarytmów. Ogłosił pracę Przydatek pierwszy do Geometrii Polskiej Stanisława Grzepskiego. Wydał rozprawę o liczbach doskonałych. Następna jego praca miała tytuł Obrona Arystotelesa i Euklidesa przeciw Piotrowi Ramusowi, nadal zajmował się liczbami doskonałymi oraz liczbami zaprzyjaźnionymi. Brożek przedstawił postępowanie, które doprowadziło go do znalezienia nowej pary (liczb zaprzyjaźnionych). Dowodząc fałszywość twierdzeń Piotra Ramusa, Brożek podał następującą metodę obliczania powierzchni wielokąta sferycznego: Od podwojonej liczby boków wielokąta odciągnij 4, resztę pomnóż przez 90, iloczyn odciągnij od sumy kątów wielokąta; otrzymana reszta ma się tak do ośmiu kątów prostych, jak powierzchnia wielokąta do powierzchni kuli. W tej pracy podał nowe twierdzenia z zakresu geometrii, wzbogacając je nowymi metodami w dziale wielokątów gwiaździstych.
Wykładał na Akademii Krakowskiej, po obronie pracy habilitacyjnej, został jej profesorem.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
